28 czerwca 2013

S. Grzesiuk - Boso, ale w ostrogach

Tytuł: Boso, ale w ostrogach
Autor: Stanisław Grzesiuk
Wydawnictwo: Storybox
Rok wydania: 2009
Czyta: Arkadiusz Bazak

O powieściach Grzesiuka słyszałam już jakiś czas temu. Ponieważ idealnie wpisywały się w temat mojego zainteresowania literaturą o Warszawie, postanowiłam wreszcie się z nimi zapoznać. O samym autorze wiedziałam jedynie, że stał się sławny właśnie dzięki autobiograficznej trylogii, opisującej jego życie w stolicy tuż przed i w czasie II wojny światowej. I choć na początku wydawało mi się, że opowieść snuta przez cwaniaka z Czerniakowa będzie lekturą typowo męską, to jednak nie mogłam się oderwać od słuchania.

Boso, ale w ostrogach to pierwsza część opowieści Stanisława Grzesiuka o jego życiu. Głównego bohatera i narratora zarazem poznajemy w momencie, gdy jako szesnastoletni chłopak, absolwent szkoły podstawowej, poszukuje pracy, która ma mu pomóc w odciążeniu rodziców. Od tej chwili, towarzyszymy mu w codziennym życiu, patrząc jego oczami nie tylko na przedwojenną stolicę, ale także na warunki i kulturę życia na Czerniakowie, w tamtych czasach uważanego za dzielnicę biedoty.

Jak wspomniałam na początku, już po kilku pierwszych rozdziałach audiobooka poczułam specyficzny klimat lektury. Pewność siebie, brawura i spontaniczność charakternych chłopaków, pragnących czerpać z życia ile się da, przeplata się z, mówiąc szczerze, dosyć ponurą atmosferą robotniczej dzielnicy, w której młodzi ludzie walczą o lepszą egzystencję, a potem także o wolność. Stasiek, który jest naszym przewodnikiem, to właśnie taki typowy cwaniak. Próbuje radzić sobie w życiu jak najmniejszym kosztem, nie daje sobie dmuchać w kaszę i nie stroni od zwady. Wraz ze swoją ferajną nieustannie przeżywa mniej lub bardziej niebezpieczne przygody. Jednocześnie, wnikliwie obserwuje rzeczywistość i komentuje ją z ogromną inteligencją oraz z zaskakującą wrażliwością. Łatwo go polubić, więc wraz z biegiem historii, czytelnik z coraz większym zaangażowaniem śledzi jego poczynania. Cechą charakterystyczną narracji jest  duża doza humoru. Nie raz można się uśmiać się z przytaczanych przez autora anegdotek, bo naprawdę nie brak mu autoironii i optymistycznego nastawienia do życia. Jednym słowem - fabuła jest naprawdę wciągająca i interesująca.

Nie byłabym sobą, gdybym nie wspomniała o świetnym tle historycznym książki. Poznajemy nie tylko topograficzne realia Warszawy z lat 40. XX wieku (przyznam szczerze, że choć swego czasu mieszkałam na Mokotowie i orientuję się tam całkiem nieźle, to momentami brakowało mi mapki sytuacyjnej), ale także życie ówczesnego społeczeństwa, które nadal pozostawało w swego rodzaju podziale klasowym - robotnicy vs. inteligencja. Pojawia się także historia II wojny światowej, ale przedstawiona z zupełnie nowej dla mnie perspektywy, czyli okiem przeciętnego mieszkańca stolicy. Ogromny plus dla książki za ten element.

Boso, ale w ostrogach okazało się świetną lekturą, wciągającą i pełną nowej dla mnie wiedzy. Polubiłam głównego bohatera i mimo, że na co dzień daleko mi do takiego towarzystwa, w jakim się obracał, chętnie poznałabym go osobiście. Wielką przyjemność sprawiło mi wysłuchanie tej opowieści w wykonaniu Arkadiusza Bazaka - jego interpretacja sprawiła, że miałam wrażenie, iż to sam Grzesiuk siedzi obok mnie i w przyjacielskiej pogawędce wspomina dni swojej młodości. Naprawdę wielkie brawa, bo sam jeden lektor wywarł na mnie podobne wrażenie, jak cała obsada w słuchowisku. Tak więc, polecam gorąco tą pozycję, zwłaszcza w formie audiobooka, a sama pewnie wkrótce sięgnę po jej kontynuację, czyli Pięć lat kacetu.  

25 czerwca 2013

Żywe Trupy - tom 1 i 2 (słuchowisko)

Tytuł:  Żywe Trupy - tom 1 i 2
Wydawnictwo: Sound Tropez Sp. z o.o.
Czas trwania: 175 min


Historię Żywych Trupów, czy jak kto woli, The Walking Dead, znam nie od dziś. Nie poznałam jej z książek ani komiksów, lecz z serialu, a potem jeszcze z gry. Z tego względu wielokrotnie pisałam w komentarzach na blogach, że pewnie raczej nie skuszę się na czytanie, czy słuchanie jej jeszcze raz. Kiedy jednak dostałam propozycję zapoznania się z Żywymi Trupami - tomem 1 i 2 w formie słuchowiska, doszłam do wniosku, że dobrze byłoby jednak wiedzieć, jak bardzo twórcy serialu odbiegli od pierwowzoru. A poza tym nie ukrywam, że byłam bardzo ciekawa, jak wygląda nowa i nieznana mi jeszcze forma audiobooka, wzbogacona o efekty dźwiękowe i wyprodukowana przy udziale znanych aktorów.

Jeśli chodzi o samą fabułę, to słuchowisko przedstawia nam historię praktycznie taką samą, jak w serialu. Rick budzi się ze śpiączki. Znajduje się w opuszczonym szpitalu, wokół nie ma żywej duszy. Okazuje się, że świat poddał się tragicznej zarazie, zamieniającej ludzkie zwłoki w Żywe Trupy - zombie, które żywią się ludzkim mięsem. Celem Ricka jest nie tylko przetrwanie w tych nieprzyjaznych okolicznościach, ale także odnalezienie ukochanej żony i syna, którzy wyruszyli w podróż do Atlanty.

Ciężko oceniać mi Żywe Trupy za samą fabułę. A to dlatego, że serial wielokrotnie zachwycił mnie, zaskoczył, przestraszył i wzruszył - tak więc wydarzenia, które zostały przedstawione w słuchowisku były dla mnie właściwie przypomnieniem tego, co widziałam już jakiś czas temu. Pojawiło się tylko kilka nowych elementów, które zostały pominięte w wersji telewizyjnej. Jednak, o dziwo, te właśnie elementy sprawiły, że z uwagą wsłuchiwałam się w historię. Historię, która nie straciła nic ze swojej niezwykłości od czasu, kiedy zapoznawałam się z nią po raz pierwszy! Nowi bohaterowie, kilka inaczej poprowadzonych wątków i zaskakujących zwrotów akcji odświeżyło tą opowieść i sprawiło, że mogłam poznać ją na nowo.

Bardziej zainteresował mnie aspekt techniczny audiobooka. Jak już wspominałam, ze słuchowiskiem miałam do czynienia po raz pierwszy i już wiem, że nie ostatni. Udział wielu lektorów w produkcji sprawia, że dialogi ożywają, a słuchaczowi łatwiej wyobrazić sobie zarówno same sylwetki bohaterów, jak i wydarzenia. Co ciekawe, w Żywych Trupach możemy usłyszeć aktorów znanych nam z telewizji, jak np. Szymon Bobrowski, czy też Anna Dereszowska. Wydaje mi się, że takie nazwiska same w sobie świadczą o jakości tego przedsięwzięcia. Spodobały mi się też efekty dźwiękowe, które sprawiają, że historia naprawdę ożywa. Przy takiej oprawie nic już nie stoi na przeszkodzie, żeby w pełni wyobrazić sobie toczącą się akcję. Wystarczy tylko zamknąć oczy, a w naszej głowie praktycznie wyświetla się film... Bardzo mi się to spodobało.

Podsumowując w kilku słowach - Żywe Trupy - tom 1 i 2 to prawdziwa gratka dla fanów audiobooków. Na pewno każdy doceni rozmach, z jakim została wyprodukowana ta powieść do słuchania. Ogromny plus za znane nazwiska, dla mnie osobiście duży plus za fabułę (bo jednak słuchałam z zaciekawieniem i nawet parę razy byłam zaskoczona obrotem spraw), mały minus za drobną kwestię techniczną (momentami dialogi były bardzo ciche i na dodatek zagłuszała je muzyka, musiałam ciągle operować głośnością, żeby nic nie stracić). W ogólnym rozrachunku uważam, że wyszło fajnie i gorąco polecam!

Za możliwość posłuchania audiobooka dziękuję portalowi Audeo.pl!


24 czerwca 2013

Nietypowy stosik jeszcze przedwakacyjny (#23)

Witam Was w ten piękny, słoneczny, czerwcowy dzień znad stosu notatek z zakresu ekonomii i religii europejskich... Tak, ciągle się uczę, jeszcze tylko do środy, ale im bliżej końca, tym ból jest większy... No nic, nie będę się tu żalić, w zamian mam do pokazania mały, ale zupełnie nietypowy stosik. Nietypowy, bo w pełni cyfrowy. Otóż, z racji tego, że książek cały stos czeka na mnie na półce (i dwie jeszcze w bibliotece), to ostatnio nie kupuję / nie pożyczam. Ale audiobookami i e-bookami nie gardzę, bo wiem, że już za chwilę będę miała czas się nimi zająć. Tak więc, ostatnio w moje łapki wpadły trzy zdobycze:

  • Żywe Trupy - tom I i II (słuchowisko) - pozycja pierwsza to efekt wznowionej współpracy z portalem Audeo.pl. Wydawało mi się, że przesłuchanie tej pozycji zajmie mi dużo czasu (przede wszystkim dlatego, że oglądałam serial i doskonale znam tą historię). Okazało się jednak, że wystarczy jedna dłuższa podróż samochodem i słuchowisko zostało... przesłuchane. ;) Recenzja wkrótce.
  • Karaluchy, J. Nesbo - audiobook nr 2 to moja wygrana w konkursie na blogu AleKsiążka!. Dla mnie to super okazja, bo część pierwszą serii czytałam już jakiś czas temu, więc teraz będę mogła posłuchać sobie części drugiej. :)

  • I na koniec drobna pozycja nr 3, czyli Etnografia do kieszeni. Numer 1, którą mogę chyba zakwalifikować do gatunku czasopism lub zbiorów tekstów. Skąd moje zainteresowanie tym tytułem? Otóż, od jakiegoś czasu mam chęć dowiedzieć się więcej o mieście, z którym wiążę swoją przyszłość, więc poszukuję lektur o Warszawie (wszelkie Wasze sugestie mile widziane!). Czytać będę tu. :)
Mam nadzieję, że wkrótce moje sesyjne koszmary dobiegną końca i wrócę do czytania. A mam sporo ciekawych książek do ocenienia i nie mogę się doczekać, kiedy wreszcie będę mogła w spokoju zrelaksować się z lekturą!

Tymczasem, pozdrawiam Was ciepło! :)

5 czerwca 2013

E. Spindler - Krwawe wino

No i znów ta nieszczęsna sesja... Znów nie ma czasu na czytanie na słoneczku (choć słoneczka też jak na lekarstwo...) i nie ma czasu na pisanie recenzji. Pewnie niejedna spostrzegawcza osoba zauważyła, że Krwawe wino przeczytałam już jakiś czas temu, ale dopiero teraz, na raty, mam chwilę, żeby coś o tej książce Wam napisać.

Twórczość Ericki Spindler znałam dotychczas głównie ze słyszenia. Opinie były co prawda zachęcające, ale nie do końca byłam przekonana, czy taki babski kryminał przypadnie mi do gustu. No i wreszcie ze sprawą Szwagierki, która pożyczyła mi całą siatkę powieści pióra amerykańskiej autorki, miałam szansę sama zasmakować, czy jest to lektura dla mnie. Okazało się, że jak najbardziej!

Akcja Krwawego wina rozgrywa się w amerykańskiej krainie tego napoju bogów - Kalifornii. Lokalna policja odkrywa w winnicy zwłoki noworodka. Sprawa wiąże się z głośnym i tajemniczym porwaniem małego chłopca sprzed 25 lat. Tymczasem, w zupełnie innym miejscu matka Alex Clarkson popełnia samobójstwo. Młoda kobieta jest zrozpaczona - głównie dlatego, że została na świecie zupełnie sama. Na dodatek, okoliczności śmierci matki wydają się jej niejasne. Okazuje się bowiem, że tuż przed śmiercią kobieta chciała się skontaktować z detektywem Danem Reedem prowadzącym sprawę z winnicy. Czyżby obie śmierci łączyły się ze sobą?

No dobra, przyznam się. Na początku nie wierzyłam, że książka określana mianem thrillera romantycznego może zaoferować mi ciekawą kryminalną intrygę. Wnioskując z nazwy tego gatunku, doszłam do wniosku, że autorka zapewne więcej uwagi poświęci relacjom między bohaterami, a wątek kryminalny potraktuje lekko i subtelnie. Otóż nic bardziej mylnego! W powieści trup ściele się gęsto, tajemnice mnożą się na każdym kroku i na dodatek nie brakuje krwawych, a przy tym bardzo plastycznych opisów, które mogą spowodować gęsią skórkę. Autorce udało się przykuć moje zainteresowanie - gdyby nie chroniczny brak czasu, to pewnie połknęłabym książkę na dwa posiedzenia, bo pod koniec naprawdę nie mogłam się oderwać. Zaskoczyła mnie też zakończeniem, chociaż pod koniec miałam już swoją własną interpretację sytuacji. Nie zgadłam jednak, kto zabijał. :) Ogólnie, pomysł rozwiązania fabuły uważam za ciekawy, bo nie czytałam jeszcze kryminału, w którym pojawił się taki motyw, jak u Spindler.

Nie mogę też nic zarzucić wątkowi miłosnemu - był jak najbardziej na miejscu. Wydał mi się w miarę naturalny, niezbyt nachalny, w sam raz, aby trochę doprawić opowieść o śledztwie pełnym tajemnic. Choć z samymi bohaterami nie związałam się jakoś szczególnie, wydali mi się sympatyczni i dlatego kibicowałam ich zauroczeniu. W pewnej chwili przyszło mi nawet do głowy, że całość przypomina mi trochę Dotyk zła Kavy, który przecież bardzo chwaliłam. Tam jednak ogromną rolę odegrał klimat opowieści. Tutaj atmosfera grozy nie jest aż tak gęsta, ale za to tytuł nadrabia wartką akcją i lekkością.

Krwawe wino to naprawdę przyjemna lektura. Spindler w wyważony sposób połączyła romans ze zbrodnią, stwarzając powieść ciekawą, zaskakującą, a przy tym świetną na jeden wolny wieczór. Bo naprawdę ciężko się od niej oderwać, a prosty, lekki język sprawia, że stron ubywa w tempie natychmiastowym. Ja potraktowałam tą książkę jako odskocznię od typowych, zimnych i mrocznych kryminałów skandynawskich. Podróż do słonecznej, smakującej winem Kalifornii była miłą odmianą.